ಬರ

ವಿಷಾನಿಲಗಳ ಅಭಿಷೇಕಕೆ
ಬರಡಾಯಿತು ನೆಲವು
ಧಗೆಯೆದ್ದಿದೆ ಹ್ರದಯಗಳಲ್ಲಿ
ಬರಿದಾಯಿತು ಒಲವು

ಬಾಯಾರಿದ ಬಯಕೆಗಳಲ್ಲಿ
ಒತ್ತರಿಸಿದ ಕಣ್ಣಿರು
ಕಣ್ಣಿಗೆ ರಪ್ಪನೆ ಕೊರೈಸುತಿದೆ
ನೆಲದಲಿ ಬಿಸಿಯುಸಿರು

ಮೈಮನಗಳ ಕೊಂಬೆಯಲಿ
ಹೊಗೆಯಾಡುತಿದೆ ನೋವು
ಬಾಡುತಿದೆ ನಾಳೆಗೆ
ನನಸಾಗುವ ಹೂವು

ಬರವಸೆಯ ಹೊಳಗಳಲಿ
ರುಧಿರ ಧಾರೆಯ ಹೊನಲು
ಕವನವಗದು ಇಲ್ಲಿ
ಬತ್ತುತೆದೆ ಕಲ್ಪನೆಯ ಕಡಲು

(ಜಾಗತೀಕರಣ ಮತ್ತು ಉದಾರೀಕರಣದ ನೀತಿಯಿಂದಾಗಿ ಇವತ್ತು ಭಾರತದ ಬೆನ್ನೆಲುಬು ಮತ್ತು ಬಹುಸಂಖ್ಯಾ ಜನರ ಪ್ರಮುಕ
ಉದ್ಯೋಗವಾಗಿರುವ ಕ್ರಷಿಭೂಮಿ ಇಂದು ವಿಷಾಲಿನದ ಪಾತ್ರೆಯಗಿದೆ. ಅದಿಕ ಬೆಳೆಯ ಆಶೆಗೆ ರೈತ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಕವಾಗಿಬಳಸುತ್ತಿದ್ದ ಸಾವಯವ ಗೊಬ್ಬರಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ರಾಸಾಯನಿಕ ಗೊಬ್ಬರ ಮತ್ತು ಕ್ರಿಮಿನಾಸಕ ಬಳಸುತ್ತಿರುವ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿಇವತ್ತು ಭೂಮಿ ತನ್ನ ಪಲವತ್ತತೆಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡು ಬಂಜರಾಗಿದೆ. ಇನ್ನಾದರೂ ರೈತ ಸಾವಯವ ಗೊಬ್ಬರದ ಮಹತ್ವತಿಳಿಯಲಿ ಎಂಬುದೇ ಕವನದ ಆಶಯ )